0
Vele bruistabletten walsen
samen op en neer door ’t leven,
mits toevoeging van bubbels
durft dat zelfs vuurwerk te geven.
Vriendschap die blijft bloeien
op een stevig fundament,
die uitgroeit tot een haven
waar je drijft en veilig bent.
Een plek waar je mag lachen,
schreeuwen, boos zijn van verdriet,
alwaar men jou in stilte hoort,
begrijpt en zo graag ziet.
Harten vol met liefde,
schoenen vaak gevuld met moed,
al durven we soms twijfelen,
we ploeteren zo goed.
Bruistabletten zijn voor mij
het strafste medicijn,
bedankt om zo te sprankelen,
om hier voor mij te zijn.
Vandaag stuur ik mijn zoenen,
inclusief een diepe zucht,
naar een astronautenjongen
in die veel te hoge lucht.
Ik hoop dat je nu veilig bent,
weer ergens warm en zacht,
dat de zon er schijnen mag,
zelfs midden in de nacht,
ik hoop dat je er rennen kan,
de regenbogen kleuren,
ik hoop zo veel maar denk vooral:
‘t had nooit mogen gebeuren,
weet dat we aan je denken,
mooie, lieve, kleine Dean
en dat de hele wereld jou
voor altijd graag zal zien.
Al voelt het leven veel te vaak
complex en incompleet,
hangen hoofd en schouders laag,
door het onverteerde leed.
Weet dat er dagen komen
zacht gevuld met zonneschijn,
momenten waarop ‘t goed voelt,
om weer even blij te zijn.
Vandaag is zo een mooie dag,
waarop je stil mag stralen,
met in je hart wat je zo mist,
een toekomst vol verhalen.
Waaraan je samen schrijven kan,
met blik gericht naar boven,
de liefde houdt je overeind,
blijf daar maar in geloven.
Ik zie je in de ochtendzon,
in vlinders heerlijk vrij,
ik voel je in een lentebries,
altijd zo dicht bij mij.
Op regenbogen schommel je,
je kleurt de grijze dag,
als ik droef naar de hemel staar,
zie ik er steeds jouw lach.
Vandaag branden er lichtjes,
men koestert overal,
‘t doet goed aan ‘t hart, te weten
dat men aan je denken zal.